Over Katholieke Kathleen, gelijkheid en onderwijsvernieling

En nu mijn slecht karakter even luchten. Vannacht per ongeluk Kathleen Cools op bezoek gehad. Ik bedoel, de tv sprong plots aan en ik mocht van nabij het oudercontact van Hilde Crevits met hoofdinspectrice Cools meemaken. Geef mij dan maar een gewone nachtmerrie met mottige monsters en moordenaars.

De goede scores op het rapportje van het Vlaamse onderwijs in wiskunde, leesvaardigheid, wetenschappen waren totaal onbelangrijk. Ons Hildeke kreeg vakkundig de mantel uitgeveegd omdat ze gebuisd was 'op het vak ongelijkheid' (aldus de inspectrice). 'Dat is bijzonder slecht nieuws voor het Vlaamse onderwijs', zei ze, zwaaiend met de nieuwe rood-groene catechismus. 'U die staat voor wij en verbinden ... en dan die ongelijkheid'. Hilde moest zich laten kapittelen en, welopgevoed als ze is, hield zij alvast haar manieren.

Katholieke* Kathleen, orthodox in de leer, duldde trouwens geen flauwe excuses, als het verdubbelde aantal anderstaligen. Dat de scholen zo'n prutsprobleempje niet in een handomdraai opgelost krijgen!? Hoe is het mogelijk, de VRT heeft het al zo vaak gezegd: iedereen moet gelijk zijn, evenveel puntjes hebben, centjes, talentjes, liefjes, kindjes, kwaaltjes, praatjes en zevertjes en dan pas zal het goed zijn. Daar hebben we nu al zoveel jaren over gezaagd en geklaagd, lijken ze in bepaalde sectoren te denken, en het probleem is nog niet weggezaagd. Het doet mij wat denken aan een kerkhof. Daar ligt iedereen even plat en even ver onder het niveau waar leven zich normaal afspeelt.

U vraagt zich waarschijnlijk af waarom ik tegen mijn principes in toch ben blijven kijken? Wel, omdat ik graag enige duiding gekregen had, wat objectieve informatie omtrent dit prangende probleem. De inspectrice had geduldig kunnen uitleggen aan ons Hilde hoe ze dat taalprobleem van vele immigranten die zo graag hier willen vertoeven, oplossen in bijvoorbeeld Cuba of Saudi-Arabië of Noord-Korea, om maar enkele gidslanden te noemen. Of bij onze Franstalige broeders, waar de kloof veel minder groot is. Nooit gehoord van remediëring en studiebegeleiding op maat, Kathleen? Hier is wel degelijk een kans gemist om de hardleerse Vlaming te bekeren tot betere inzichten.

Het vak ongelijkheid kwam ook even ter sprake toen de inspectrice het had over de persoonlijke gelijkheidsmanie van de nieuwe paus van het VVKSO, Lieven Boeve, die de 22-uren-week wil voor de leerkrachten. Sic: 22-uren-week. Collega's, verheft uw hart. Verheugt u altegader. Gij gaat voortaan nog maar 22 uren moeten werken in plaats van die 50 (op een gewone week, wel te verstaan). Maar ongelijke Hilde, die moet in de hoek.

En laten we dan nu tot slot, dierbare gelovigen, ter meerdere eer en glorie van de VRT en zijn hoofdinspectrice met zijn allen de hymne aanheffen: 'Heilig, heilig, heilig de zeur, godin der betwet'rige gedachten'.

* Katholiek is gewoon een millennia oud moeilijk woord voor ‘geldig voor iedereen’, zoals orthodox van oudsher betekent: ‘de juiste leer aanhangend’.

PS: Dat de ‘goede’ resultaten voor het Vlaamse onderwijs, zoals alles in het leven, in feite heel relatief zijn en alles behalve flink waren, is niet ter sprake gekomen. Ze vertonen immers een onrustwekkende achteruitgang ten opzichte van vroegere Vlaamse schoolprestaties. Daar schuilt het echte probleem en dat zal wel doorsijpelen in het bewustzijn de volgende dagen. En onvermijdelijk gaat dit weerom leiden tot heftig aangeheven litanieën door rood-groene paters & nonnen over hun noodzakelijke onderwijsvernieuwing. Daarom meteen mijn analyse: beschouw de oorzaak niet als de oplossing. Vijftig jaar lang al (jawel) wordt ‘vernieuwd secundair onderwijs’ (VSO) aangeprezen en alvast via leerplannen doorgedrukt. Voornaamste kenmerk: een gezamenlijke eerste graad die kinderen tot in hun volle puberteit in een genivelleerde kleuterschooltoestand houdt. Dit is decennia lang, zo niet in structuren dan zeker via de leerplannen, doorgedrukt als remedie voor problemen die we indertijd niet hadden maar nu wel hebben, jawel dus, precies ten gevolge van die ‘vernieuwingen’. De oplossing is dus niet nog meer ‘vernieuwing’ maar minder. Wederopbouw van ons onderwijs zou wel eens kunnen bestaan in het hervinden van aloude werkwijzen (als homogene klasgroepen, frontaal onderwijs, focus op kennis, taal als basis ...). Maar dat is voor een andere keer.