De politie, uw vervelende vriend? - bewerkt fb-bericht van 15 december 2015 naar aanleiding van de commotie rond 'agenten die hun excuses niet aanboden' 

Zeg nu nog eens dat we niet in een vriendelijke, slimme wereld leven. Neem nu dit artikel (hier). Het Comité P moet al geen moeite meer doen, want een vriendelijke, slimme journalist heeft het voor hen al allemaal uitgezocht en beoordeeld. Misschien kan het gerecht meteen ook opgedoekt worden. Een journalist uit de gazet doet zo'n onderzoek veel rapper en goedkoper. 

Tussen haakjes gezegd: ik heb al vaak mijn schoenen en sokken moeten uitdoen, en nog meer ook, bij controles door politiemensen in binnen- en buitenland, soms veel tijd ermee verloren. En zure gezichten van die politiemensen gratis erbij. Ik ben er nog niet goed van. En zie ik er nu verdacht uit? Kabouterachtig, ja. Met mijn baard - geen onzin, echtig en techtig gebeurd - verdachten ze me in Turkije keer op keer van fundamentalisme. En de uitpuilende spieren ter hoogte van mijn middel lijken inderdaad op een mogelijke bomgordel voor iemand die niet met het verschijnsel buikje vertrouwd is. 

En ook al heb ik een onbedwingbare neiging om tegen te spreken en zelfs om de flauwe plezante uit te hangen tijdens zo'n controle, toch beschouw ik mezelf als de meest gedweeë mens bij politiecontroles. Aangezien ik ondanks mijn aangeboren meegaandheid dus al zo vaak prijs heb gehad, is er allicht ethnic profiling in het spel, iedere keer als ze mij een dergelijk onderzoek doen ondergaan, want ik behoor ontegensprekelijk tot de meest schuldige categorie aller tijden: blank, mannelijk, op leeftijd. En zoals u weet, is alle onheil in de wereld gekomen door ons. Niet door Eva.