Bloggerdeblog

Het eerste zelfstandige bericht van deze blog

Wel bloggerdeblog nog aan toe. Het lijkt zowaar te lukken, een blog aanmaken. Op advies van fb-vrienden die een blog een minder efemeer verschijnsel vinden dan fb-berichten of die geen zin hebben om lange fb-berichten te lezen, zullen we dit medium eens proberen telkens de lust in geschreven woordjes ons overvalt. Een veredeld schriftje met opstellen. Met woorden spelen, die onvolmaakte en toch zo rijke containers voor al wat we denken en voelen en willen duidelijk maken. Altijd graag gedaan: schooltijdschrift, eerst tegen en nadien met de zin van de directie, faculteitsblad, weerom schooltijdschrift maar dan van achter de lessenaar, zelf geschreven cursussen, ...

Ik wilde dit doen onder de Latijnse versie van mijn familienaam Berger - Duits van komaf, uit Zweibrücken, en al te lang in verfranste versie doorgegeven: Montanus, bergbewoner. Niet holbewoner, al beschouw ik, met Plato, ons allen als grotbewoners. Bovendien hou ik van bergen - ze mogen er onmiddellijk eentje droppen in mijn achtertuin - en beschouw ik het leven als een te beklimmen berg, steeds hogerop, zoekend naar de top en onderweg zoveel mogelijk genietend en lerend van al die uitzichten, en ook: vaak wijzend naar al wat ik meen te ontwaren en er - moeilijk af te leren - steeds commentaar op gevend. Ik weet dat de vormgeving van de blog nog bijgeschaafd moet. Rome is ook niet op één dag gebouwd. Maar alle wegen lopen er wel naartoe.

Ik heb intussen de woordenschat wat opgeschoond, het taalregister een klikje hoger gezet. Het was bij momenten toch wat te informeel naar mijn zin. En het deed wat afbreuk aan het feit dat ik, ondanks de ironie die ik te samen met retorische overdrijving graag hanteer en moeilijk kan laten, een hoop dingen ernstig meen en neem. Maar het was ook niet de bedoeling een cursus of handboek te schrijven. Dus hoop ik dat u ermee kan leven.