Over muzikale discriminatie en onverdraagzaamheid - fb-bericht van 9 augustus 2015

Voilà, een mooi bloot madammeke om de aandacht te trekken en nu de boodschap: augustus is nog geen tien dagen ver of ik heb al iedere avond binnen in huis oordoppen moeten indoen om niet te moeten horen hoe iedere straat in de buurt zijn eigen 'festival' viert tot een gat in de nacht. Zelf naar de eigen tv of naar eigen muziek luisteren is verboden want onmogelijk. Een echte of overtijdse puber vindt dat hij / zij per se stemoefeningen moet doen - niet dat het veel zal helpen - aan decibels die hem / haar gegarandeerd binnen de kortste keren zullen doen leven op kosten van het ziekenfonds. 

Morgen, maandag, koop ik twee dikke lawaaiboxen en zal er door de Reinpadstraat een keuze uit het volgende repertoire te horen zijn: orthodoxe, gregoriaanse en soefigezangen, afgewisseld met Indiaanse en Zuludansen, Ravi Shankar, Lord of het Rings, Japanse fluit en Chinese opera. En tussendoor, om echt te choqueren, Junge, komm bald wieder, het Horst Wessellied en Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein. En om het nog erger te maken: Philippe Jaroussky en polyfonie uit de Renaissance. 'Lawaai' van een hele andere orde dan dat moderne gejengel. En we zullen eens zien hoe lang de alom gepredikte verdraagzaamheid dan nog meegaat, als er wat echte muziek te horen valt. Ik heb gezegd.

Twee bemerkingen terzijde: 

Voor wie zou denken dat ik maar wat muziekgenres heb bijeen geleuterd: nee dus, die bemin ik allemaal.

Tussen droom en daad staan praktische bezwaren. Ik krijg het niet over mijn hart mijn goede buren met mijn persoonlijke smaak van muziek te ambeteren. Dus dit was een zuiver retorisch trucje om te zagen over mensen die dit ongegeneerd wel doen.