Fout tegen de procedures of tegen elementair gevoel voor gerechtigheid? - fb-bericht van 30 januari 2016 naar aanleiding van de zoveelste vrijlating van bewezen misdadigers op basis van een procedurefout

Nu hebben we wat voor. Ons moeder heeft een heeeeel uitgebreide maaltijd bereid en nu heeft ze verdorie drie gram zout in de soep gedaan in plaats van twee. En dus gaat alles, van voorgerecht tot nagerecht, de vuilnisbak in. Ja, zegt ze, zo moet dat. Procedurefout.

Wat ik maar wil zeggen: hoe lang blijven we nog toestaan dat het rechtvaardigheidsgevoel van de mensen verkracht wordt door lieden die willen doen geloven dat de letter van de wet het summum is. Summum ius, summa iniuria; het recht ten top gedreven is het toppunt van onrecht. En niet afkomen dat ge ons zo beschermt tegen de mogelijkheid van een dictatoriale overheid. Die tiranniseert ons toch al met een overvloed aan regeltjes. En een echte dictator, die trekt zich geen zier aan van wetten, laat staan van procedures. 

Het voorbeeldje hierboven was absurd. Waarom wil men ons dan doen geloven dat zulks in het gerecht - wat flauwe woordspeling, ik weet het - de opperste vorm van gerechtigheid is?

Nota: Ik besef echt wel het belang van correcte procedures, hoor. Maar ik weet ook, van mensen die meer kennen van de rechtsregels, dat er wél oplossingen zijn voor dit probleem. Dus lijkt het me hoog tijd dat men er wat aan doet. Want voortdurend bewezen misdadigers laten lopen omdat uw regels het bevelen ... Pas dan de regels aan. Ik vrees evenwel dat veel juristen dat niet willen. Het maakt hen belangrijk, want met die achterdeurtjes kunnen ze veel klanten beloven dat ze hen, ondanks duidelijke wetsovertreding, wel vrij zullen krijgen door het slim en handig te spelen.