Solidair staken? - bewerkt fb-bericht van 24 mei 2016
Want ik herinner mij bepaalde stakingen uit mijn
studententijd, toen studenten met de examens in het verschiet gingen
staken en daar democratisch toe beslisten op een door de praeses
(ondergetekende) belegde vergadering. De praeses en nog enkele zonderlingen
waren tegen deze staking, die immers niets maar dan ook niets met studeren te
maken had. Maar ze legden zich solidair neer bij de democratische beslissing.
Zo hadden ze dat geleerd, in de chiro en de scouts: eigenbelang wijkt voor het
belang van de groep en ge neemt het op voor uw mensen.
De tot staking bereide
studenten gingen voldaan naar huis, met wat extra vrije dagen om te studeren,
de praeses en zijn bestuur, een man / vrouw of drie, mochten in opdracht van de
democratische vergadering alle professoren thuis of op hun bureel aflopen om
hen te verwittigen dat de lessen niet zouden doorgaan. Ze kregen nagenoeg overal
misprijzende reacties op 'hun' staking en regelmatig een preek - zo ging dat
nog in die tijd -, en ze mochten het zelfs bij de decaan gaan uitleggen. Dat laatste kwam neer op weer
een preek en de zure mededeling dat zij persoonlijk verantwoordelijk gesteld
werden voor de rommel die politieke activisten - geen studenten en al helemaal
niet van de eigen faculteit - in de universiteitsgebouwen hadden aangericht. En ze kwamen 's avonds doodmoe en gestresseerd thuis, te moe om nog te studeren voor de examens die in het verschiet lagen.
Ja ja, toen heb ik enkele
pijnlijke bijbetekenissen geleerd van het veel gebezigde woord solidariteit. En
ik heb wel degelijk als leraar nooit gestaakt op momenten die mijn leerlingen
pijn zouden doen, hoe gemakkelijk en welgekomen extra verbeterdagen ook zouden
zijn geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten