Is ons moeke moe? - bewerkt fb-bericht van 6 mei 2016 naar aanleiding van deze boekbespreking (hier: Hoe het cultuurmarxisme Europa sloopt)

Het Avondland is moe? Ge zoudt zeggen: hoe kan dat anders, met zo een naam? Er zijn natuurlijk ook lieden die 's avonds pas wakker worden, zoals mijn dochter. Maar dat is het punt niet. Laten we dus aannemen dat het zo is: moeke Europa is moe. Zeer wel mogelijk, ongetwijfeld eigenlijk. De boekbespreking waar naar wordt verwezen kan verduidelijken hoe dat zo al komt. Bij mij is de frank (niet de Frankie - nog even geduld) al eerder gevallen, tijdens vier decennia op een werkvloer waar zich nogal wat vormen, versies en varianten van gezeur, gezaag, gezever manifesteren. 

Had u ook gemerkt dat ik met de mooie, zelf bedachte stijlfiguur gezeur, gezaag, gezever alludeerde op het intussen gevleugelde woord van Frankie Loos uit Het Eiland, 'zever, gezever'? Dat geeft me de kans om via doelloos lijkende omwegen recht naar mijn doel te gaan, een techniek die ik wel vaker toepas. Slimmeriken heffen nu gezwind een vinger, niet noodzakelijk de wijsvinger, in de hoogte en opperen dat ik zo de daad bij het gevleugelde woord van Frankie voeg. Maar dan wijs ik er fijntjes op dat dat een kleine prijs is als het om goede, oude volksverheffing gaat. De boodschap is belangrijker dan de weg die de boodschapper volgt om ze af te leveren.

Zodoende, wist u dat ‘een gevleugeld woord’ al bijna 3000 jaar de ronde doet in ons taalgebruik? Dat de uitdrukking voor het eerst gebezigd werd door dé dichter van Europa. Hij was wel niet uit Europa afkomstig maar desondanks zonder tegenspartelen perfect geïntegreerd: Homeros. Stel u dus voor hoe onze blinde dichter zich, onder een boom bij Izmir, toen nog Smyrna, zat af te vragen op welke wijze andermans woorden precies in zijn oren terechtkwamen. En dat hij, dichter zijnde, de uitleg over geluidsgolven prozaïsch vond en dus een eigen visie ontwikkelde, waarbij woordjes, als vogels, vleugels uitslaan en uit het nest van een mond naar een oorholte fladderen. “En zijn woord bleef ongevleugeld achter de haag zijner tanden”, is dan ook zijn manier om te zeggen: en hij hield wijselijk zijn mond. 

Wel, laat dat nu precies mijn bijdrage van vandaag aan de volksverheffing zijn. Want ziedaar de remedie die het vermoeide Europa nodig heeft: stop het gekwaak. Ik weet immers uit ervaring hoe slopend vermoeiend het is als iemand - en a fortiori veel iemanden -, terwijl gij uw zondagse best zit te doen om iets van uw werk te maken, maar blijft zagen dat het niet naar zijn (haar?) zin is, niet leuk, of saai, of nutteloos, of onbegrijpelijk, of - vul maar in. Zonder intussen zelf iets zinnigs uit te voeren, behalve zeuren, klagen en spijkers op laag water zoeken. 

Europa, kind, luister hier, doe gewoon zoals dat moderne Homeroske, Frankie Loos, zeg kordaat ‘zever, gezever’ en laat ze verder sudderen in eigen zevernat, al die critici van uw hoorn des overvloeds, de betweters, de verontwaardigden, de zelfverklaarde slachtoffers van uw ergerniswekkende, schuldige bestaan. Nog nooit was een beschaving zo welvarend en wist ze zoveel volk te onderhouden, en nog nooit in de geschiedenis is er zoveel gezaagd en geklaagd. Ge zoudt van minder een burn-out krijgen. 

Uw palmares is echt niet zo schandalig slecht, wel integendeel, want anders zoudt ge niet zoveel bezoek krijgen. Dus, Europa, meiske, krijg wat mannelijke onderdelen aan uw lijf en zeg de klagers de wacht aan. Zeker degenen die gezaag als een bewuste tactiek gebruiken om u de poten onder uw stoel uit te zagen. Want dat ze niet verwonderd moeten zijn indien er niks meer te melken valt eens moeke melkkoe uitgemolken en geslacht is. Een beschaving kunt ge immers wel afbreken maar zo gezwind staat er heus niks in de plaats. 

Elke goede les gaat gepaard met aangepast huiswerk. Daarom, een nuttige oefening, beste lezers: kijk dagelijks even uit het raam, naar struikgewas en gebladerte, en vergewis u ervan dat vrijheid, rechtstaat, democratie, onderwijs, onderzoek, gezondheidszorg, comfort, behoorlijk levensonderhoud en al dat andere heerlijks & begeerlijks, inderdaad niet aan de bomen groeit en dat ge er dus geen aanspraak op kunt maken als ware het een natuurlijk geboorterecht. Al die dingen bestonden niet in de onbestaande paradijzen van het verleden en toekomstige paradijzen zijn al helemaal niet zeker. Om ervan te kunnen blijven genieten is een Europese mentaliteit uitermate nuttig en nodig, met name om die heerlijkheden uit de grond te stampen en zorgvuldig in leven te houden. 

Maar dan moet moeke dringend wat flinker worden en niet te lang meer moe blijven, of de winkel is uitverkocht.