Over de bijdrage van computerspellen aan de wereldvrede - bewerkt fb-bericht van 17 juli 2016

Mijn verjaardag dit jaar was omringd door spijtige en spannende gebeurtenissen: de gelukte aanslag in Nice en de mislukte staatsgreep in Turkije. Een verjaardag die me zal heugen. Niet dat ik veel belang hecht aan verjaren: zo'n dag voltrekt zichzelf, zonder dat ik een vinger moet uitsteken, ik voel niks bijzonders, zelfs geen treurnis om de vergleden jaren. Ik zit er ook niet zo mee dat ik binnen afzienbare tijd mijn schup mag afkuisen op deze wereld. Ge weet nooit wanneer uw uur geslagen heeft. En dus zal ik maar op tijd voor de dag komen met de luttele goede raad die ik meen te kunnen geven. Niet dat ik verwacht dat de eigenlijke bestemmelingen zullen luisteren.

Ziehier een advies, dat ik bij gelegenheid ook aan leerlingen gaf die duidelijk kenmerken van leiderschap vertoonden. Wanneer ge u geroepen voelt om de wereld te veroveren, uw medeburgers af te tuigen, te vervolgen, te ambeteren tout court, haal dan vlug een computerspel in huis, type Rome Total War. Of eventueel Civilisation, al is die naam wat bedrieglijk, want ge kunt er behoorlijk de onbeschaafde plurk mee uithangen. 

Laat de hele wereld naar uw pijpen dansen, het geloof van uw keuze belijden, belastingen naar uw behoeften afdokken, onderdruk hun opstanden wraakzuchtig bloedig of grootmoedig vergevensgezind. En voel u de baas van de wereld. Het werkt hoor, zo'n virtueel surrogaat. Het gevoel is hetzelfde. Het heeft ook praktische voordelen: ge moet die neiging dan niet in het echt uitproberen. Want daar is dat niet zo goedkoop en risicoloos. Bovendien is het in het echt toch niet zo leuk, vooral voor uw buren of medeburgers ... en zo goed als altijd, op wat langere termijn nadat ge de kans gehad hebt veel miserie op uw geweten te laden, voor uzelf, want ten val komen doet ge doorgaans toch. Bij de computer kunt ge het spelniveau op easy en zelfs heel easy instellen. En dan wint ge altijd zonder risico op een pak rammel van gelijkgestemden.

Voor wie het nog niet begrepen heeft uit het voorgaande: ik geloof dus niet in de mare dat mensen agressief worden door computerspellen te spelen. Ten eerste, zolang ze dat doen, zitten ze braaf binnen. Ten tweede: dit surrogaat werkt volgens het principe van het psychodrama. Ge kunt uw frustraties in uw fantasie uitleven en leren begrijpen. Ten derde:als ge dat gaat verbieden wegens de kans dat jongeren er inspiratie vinden tot geweld, verbied dan ook een pak religieuze boeken, evenals de ideologie van het communisme (dat het grootste aantal doden ooit op z'n geweten heeft) en die van de democratie. Want die laatste voert veel meer oorlogen - kijk de cijfers maar na - dan andere politieke stelsels.

Met dank aan mijn oudste, die toen hij zo'n jaar of drie was papa, in een uitstekend vader-zoon-gesprek, klaar en duidelijk liet weten dat hij van plan was 'baas van de wereld te worden'. Sindsdien snap ik veel meer van geschiedenis: die wordt gemaakt door kinderen die in hun volwassen lijf dit verlangen naar almacht nog niet ontgroeid zijn.

En wees nu maar blij dat ik regelmatig de virtuele tiran uithang, want anders hè, dan was het nog minder plezant in ons aller paradijs.