Over te veel moeilijke woorden

bewerkt fb-bericht van 4 augustus 2016

Maar er is ook goed nieuws op deze aardkloot (een deftig woord, indertijd in de 17de eeuw, voor aardbol), dierbare medebolbewoners. Af en toe trek ik Leuvenwaarts, om mijn Alma Mater tegelijk met mijn dochter te samen met oude vrienden met een bezoek te vereren. Te voet en met de trein, groen als ik ben en te lui en te gierig om in Leuven een parkeerplaats te zoeken. Heerlijk uurtje lezen. Of suffen. 

Gisteren viel mijn oog op het treingazetje, Metro. En nu citeer ik letterlijk, zodat u zich ook kan verheugen in het aangekondigde goede nieuws:

Tadzjikistan gaat te moeilijk taalgebruik beboeten. Doesjanbe. De taalcommissie in de voormalige Sovjetrepubliek Tadzjikistan gaat boetes uitschrijven tot 100 dollar (90 euro) voor journalisten die te moeilijke woorden gebruiken. "Er zijn voorbeelden van journalisten die per dag tot tien woorden gebruiken die onbegrijpelijk zijn voor de regelmatige lezers, kijkers of luisteraars", zo zei Gavkhar Sharifzoda, het hoofd van de taalcommissie. "Op die manier doen ze de normen van de officiële taal geweld aan." "We moeten ons houden aan de regels voor het schrijven van teksten", aldus Sharifzoda. Journalisten riskeren geldboetes van 65 tot 90 euro, bedrijven 130 tot 180 euro.

Het doet me wat denken aan een collega Nederlands die haar leerlingen bestrafte als de lengte van hun zinnetjes de tien centimeter overschreed. Wat mij - een van de enige keren dat ik commentaar gegeven heb op een collega, maar het was om de kinderen te troosten, die zo graag lange Latijnse volzinnen wilden schrijven met Nederlandse woordjes - wat mij dus de opmerking ontlokte dat haar gedachten waarschijnlijk die lengte niet eens haalden.

In ieder geval, dit lijkt me weer een stap dichter bij een gemakkelijke wereld. Ooit was dit ondermaanse een tranendal - u ziet, nog vlug enkele moeilijke woordjes gebruiken voor het hier ook niet meer mag. Het paradijs ligt in het verschiet. Studenten kunnen alvast stoppen met woordjes te leren. Die staan trouwens toch allemaal in het woordenboek. Maar misschien worden ze daar ook wel verboden. En waar gaat dat ophouden? Want verbieden is een soort glijbaan, een hellend vlak, een elastiek: ge weet waar ge begint maar niet waar ge eindigt.

Ik begin te vermoeden dat de onderliggende bedoeling misschien is alle woordjes op de duur te verbannen. Dan kunnen we alleen nog 'beuh' zeggen en dan kan men tegenspreken niet meer van goedkeuren onderscheiden. En dan heeft iedereen altijd gelijk.